പനിക്കിടക്കയില്‍
പതഞ്ഞു പൊങ്ങുമ്പോള്‍
ചുരത്തി നീ സ്നേഹ-
സുധയെന്‍ ജീവനില്‍
അരച്ച മാലേയം
അടിമുടി പകര്‍-
ന്നടര്‍ന്നു വീണു പൂ-
ക്കടമ്പു പോലെ നീ
പതുക്കെ കണ്‍ചിമ്മി-
ച്ചിരിച്ചു താരക-
ളൊരായിരം എണ്റ്റെ
തളര്‍ന്ന നാഢിയില്‍
പറന്നു പൊങ്ങുമീ
ശരീരമെങ്ങോട്ടു
തുഴഞ്ഞു പോകുന്നു
കരിയില പോലെ
പകുതി ചിമ്മിയ
മിഴിയിലാടുന്നു
പടിയിറങ്ങുന്ന
പകലിന്‍ പാടലം
കടും നിറമണി-
ഞ്ഞിടയ്ക്കിടെ മാടി-
വിളിക്കുന്നൂ നാലു-
മണിപ്പൂക്കാടുകള്‍
അടഞ്ഞ ജാലക-
ച്ചതുരക്കള്ളിയില്‍
എഴുതി വെയ്ക്കുന്ന
മഴക്കവിതകള്‍
പകര്‍ത്തി വെക്കുവാ-
നശക്തമാം മനം
എടുത്തു സൂക്ഷിച്ചു
മിഴികളാലെ നീ..
തളിര്‍ത്ത കാഞ്ഞിര-
മരത്തില്‍ നിന്നില-
യടര്‍ത്തി, യെന്‍ വായി-
ലമര്‍ത്തി വെക്കുമ്പോള്‍
കദളിക്കൂമ്പില്‍ നി-
ന്നൊരിറ്റു തേനിണ്റ്റെ
മധുരമെന്ന പോല്‍
അറിയുന്നൂ നിന്നെ
പനിക്കിടക്കയില്‍
തിളച്ചു വേവുമ്പോള്‍
അടുത്തിരിപ്പു നീ
അകലെയെങ്കിലും..
3 comments:
ഓരോ പനിയും സ്നേഹതിണ്റ്റെ അയച്ചു മുറുക്കല്‍ അല്ലെ..
പനി എന്നും സ്നേഹം അളക്കുന്ന തെര്‍മൊ മീറ്ററ്‍ അനെന്നു തൊന്നിയിട്ടില്ലെ.
തമ്മില്‍ പിനങ്ങുമ്പോല്‍ ഒരു പനി വന്നിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നു ആശിക്കാറുണ്ടു. പനി വെറുപ്പിണ്റ്റെ മുറിവുണക്കുന്ന ബാന്‍ഡ്‌ എയിഡല്ലെ
ഓരോ പനിയും സ്നേഹതിണ്റ്റെ അയച്ചു മുറുക്കല്‍ അല്ലെ..
പനി എന്നും സ്നേഹം അളക്കുന്ന തെര്‍മൊ മീറ്ററ്‍ അനെന്നു തൊന്നിയിട്ടില്ലെ.
തമ്മില്‍ പിനങ്ങുമ്പോല്‍ ഒരു പനി വന്നിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നു ആശിക്കാറുണ്ടു. പനി വെറുപ്പിണ്റ്റെ മുറിവുണക്കുന്ന ബാന്‍ഡ്‌ എയിഡല്ലെ
brijviharam.blogspot.com
jeevitharekhakal.blogspot.com
hey vinod,
i like ur lines,but it seems ur obessed with "sneham".(devadas)
You should try themes with
positive attitude,success,life
my com not ment to hurt u
bhadra
Post a Comment